مجسمه؛ از اغتشاش بصری تا زیباسازی شهری
تاریخ انتشار: ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۲۳۹۳۹
به گزارش گروه پژوهش خبرگزاری علم و فناوری آنا، در عصر حاضر، فضاهای متعدد شهری با بافتهای گوناگون و وضعیت ترافیکی، طراحی شهری و پیکربندی مختلف، محمل مناسبی برای عرضاندام بسیاری پدیدههای موزون و متاسفانه ناموزون شده است. یکی از مظاهر شایسته در این فضا‌ها که در حوزه زیباسازی و انسجامبخشی معنایی و صوری هم بسیار پرمدعاست، مجسمه‌سازی شهری است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مجسمه‌سازی شهری به مثابه راهحلی مطلوب درجهت رفع نابسامانیهای بصری، زیباسازی و نقش کارکردگرایی که برای خود قائل است، به فضاهای محیطی عمومی و به میان خیل گسترده شهروندان ـ مخاطبان هنر شهری ـ آمده است.
محسن موسیوند (دکتری پژوهش‌هنر) در مقاله‌ای با عنوان «بررسی عوامل موثر در کیفیت مجسمه‌سازی شهری» به این موضوع اشاره می‌کند که مجسمه‌سازی شهری علیرغم اهداف شایسته خود، نه تنها در بسیاری موارد موفق نبوده است، بلکه خود به عنوان عنصری مزاحم بر اغتشاش بصری فضاهای شهری افزوده است.
* عوامل تاثیرگذار در کیفیت مجسمه‌سازی شهری
این پژوهشگر می‌نویسد مهمترین عوامل تاثیرگذار در کیفیت مجسمه‌سازی شهری این دو مورد است:
وضعیت پیکربندی مجسمه‌سازی شهری نقش و کارکرد‌های مجسمه‌سازی شهریموسیوند در این مقاله در هر دو بخش مؤلفهها و عوامل موثر بر کیفیت مجسمه‌سازی شهری و نیز حضور کارکردگرایانه آن، با توجه به برخی نمونهها در سطح شهر تهران بررسی کرده است؛ روش مقاله توصیفی - تحلیلی است.
* رابطه هنر شهری وآسایش شهروندان
موسیوند در این پژوهش توضیح می‌دهد که امروزه اگرچه دنیا آکنده از دستاورد‌های نوین بشر است؛ آوردههایی که با هدف ایجاد رفاه و آسایش بیشتر خلق شده است، اما این مصنوعات، انسان امروزی را به نوعی قربانی خودخواهیهای خود کرده است. نمود بارز این مساله را در شهر‌ها و فضاهای آن میتوان یافت؛ اتومبیل، ترافیک و عناصر و لوازم متبوع آن، مبلمان شهری نامتناسب، قطار‌های شهری و غیره، همه این موارد بر سرعت و پیشبرد بهتر کار‌ها افزوده، اما در مقابل در بسیاری از موارد دیگر گریبان انسان امروزی را گرفته است.
او بیان می‌کند در جایجای نقاط شهری بار بصری سنگین عناصر مصنوع در فضا‌ها و ازدحام پدیدههای ناموزون و ناهماهنگ، همگی به اغتشاش و آشفتگی فضا‌ها انجامیده است و شهروندان را به بسیاری از مشکلات روحی و بهویژه عدم آرامش بصری دچار ساخته است.
بسیاری از همین احجام شهری، خود به عنوان عنصری مزاحم، بر اغتشاش بصری فضاهای شهری بیافزاید؛ این امر درواقع ناشی از عدم درک صحیح چگونگی طراحی، اجرا و نصب این آثار استبه زعم این پژوهشگر هنرهای شهری بهویژه مجسمه‌سازی شهری، مقولهای است که به تبع ویژگیهای اساسی خود، امروزه درصدد درمانِ بخشی از این نابسامانیهاست، هرچند علیرغم اهداف کارکردگرایانه خود، در بسیاری موارد چندان هم توفیقآمیز نبوده است.
* چرایی تبدیل عناصر شهری به معضلات شهری
این پژوهشگر در این مقاله می‌نویسد بسیاری از احجام شهری، خود به عنوان عنصری مزاحم، بر اغتشاش بصری فضاهای شهری بیافزاید؛ این امر درواقع ناشی از عدم درک صحیح چگونگی طراحی، اجرا و نصب این آثار است و از این میان آن معضلی که بیشتر خودنمایی می‌کند، عدم ارتباط مناسب میان فرم و شکل یک حجم شهری با فضای محیطی و پیرامونی آن است؛ و این مساله درواقع بیانگر ضرورت ارائه مباحث، تحقیقات و بررسیهای دقیق و مصداقی را در این حوزه از هنر شهری نشان می‌دهد.
در این پژوهش آمده است که دستیابی به دیدگاهی جامع در این ارتباط، می‌تواند به مسئولان و متصدیان مربوطه، طراحان شهری و البته خود هنرمندان، در روند برنامهریزی صحیح و نیز ارائه طرحهای متناسب با محیط و نهایتا خلق فضا‌هایی زیبا و هنرمندانه که هم به ارتباط متقابل شهروندان با آن و هم درعین حال بتواند به افزایش سواد هنری و بصریِ عمومی بیانجامد، یاری رساند.
* تفاوت و تعریف واژه مجسمه و حجم
در این مقاله آمده است که در تعریف دقیق هنری، میان واژه «مجسمه» و «حجم» تفاوت ظریفی وجود دارد؛ حجم ـ در تعریف هنری‌ـ اثری هنرمندانه و زیباییشناسانه است که عموما حداقل شرط اطلاق آن، دارا بودن سه بعد طول، عرض و ارتفاع است و اینکه بتوان از جهات مختلف با آن ارتباط بصری برقرار کرد. حتی در برخی سبکها و دیدگاههای نوین مانند آثار الکساندر کالدر، بعد چهارم (حرکت) را نیز به اثر میافزایند.
اما مجسمه، اصطلاحا حجمی است آشنا که معمولا نمایشی شبیهسازانه از بدن انسان و حیوانات یا دیگر جانداران است و درواقع حجم اعم از مجسمه است. اما به دلیل وفور بهکارگیری واژه مجسمه بهجای واژه حجم ـ بهویژه در حوزه هنر شهری ـ حتی در میان هنرمندان، در مقاله حاضر هم، با اغماض و در پارهای موارد، واژه مجسمه‌سازی شهری بهکار برده شده است.
این پژوهشگر می‌نویسد در این مقاله و بهصورت نمونهای با بهرهگیری از ارزیابی برخی آثار موفق در زمینه احجام شهری تهران و نیز آوردن برخی از آثار ناموفق و نامتناسب در فضاهای شهری تهران، سعی بر آن دارد که به مساله کیفیت مجسمه‌سازی شهری بپردازد.
در آخر فضای شهر تهران به نسبت دیگر شهرهای تهران فضایی آشفته و مغشوش از نظر بصری است. معماری و فضاسازی‌های شهری از پیش مناسب سازی نشده‌اند و یکی از بزرگ‌ترین ضعف‌های مجسمه‌سازی شهری تهران همین مکان‌های نامناسب برای نصب مجسمه‌های شهری است. پس بی شک مکان مند بودن آثار چندان ممکن نیست. مجسمه‌ها عموما در کارگاه ها ساخته می‌شوند و بعد در فضاهای خالی قرار می‌گیرند. در حالی که مجسمه باید در پیوند با فضا معنای بگیرد و ساخته شود.
علاوه بر مسئله مکان یکی دیگر از ضعف‌های مجسمه‌های این روزهای شهر تهران دور بودن این احجام از معنای معمول مجسمه هستند. شهروندان بیشتر انگار با مشتی عروسک و اسباب بازی طرف هستند و از این رو چندان نمی‌توان با آنها ارتباط برقرار کرد.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: مجسمه شهری مکان و فضا پیکربندی پژوهش خوان فضا های شهری کیفیت مجسمه اغتشاش بصری سازی شهری هنر شهری فضا ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۲۳۹۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پافشاری بر پدیده «اوج نفت» هرج و مرج انرژی را تشدید می‌کند
دبیرکل اوپک در مقاله‌ای نوشت به جای سخن گفتن از پایان عصر نفت و پافشاری بر آن باید بر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تمرکز کرد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، هیثم الغیص به‌تازگی در مقاله‌ای برای نشریه «میس» نوشت: پایان عصر نفت موضوعی غیرقابل تحقق است، زیرا سرعت رشد تقاضای انرژی به‌گونه‌ای پیش می‌رود که انرژی‌های جایگزین در مقیاسی نیستند که بخواهند جای نفت را در سبد مصرف انرژی جهان بگیرند از این رو باید به جای کاهش مصرف نفت، تمرکز را بر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در فرآیند تولید سوخت‌های فسیلی گذاشت.
وی افزود: روند نگران‌کننده‌ای درباره روایت‌های موجود درباره مصرف نفت وجود دارد که در آنها از عبارت‌هایی مانند پایان عصر نفت استفاده می‌کنند و این موضوع می‌تواند به هرج و مرج در حوزه انرژی دامن بزند.
الغیص در مقاله‌ای که نشریه میس در شبکه اجتماعی ایکس (X) به اشتراک گذاشت، نوشت: اگر در نتیجه کاهش سرمایه‌گذاری‌ها عرضه کاهش یابد، در حالی که تقاضا برای نفت همچنان افزایش یابد، همان‌طور که امروز شاهد چنین روندی هستیم، چه اتفاقی رخ می‌دهد؟
وی ادامه داد: واقعیت این است که پایان عصر نفت محقق‌شدنی نیست.
سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) بر این باور است که مصرف نفت در دهه‌های آینده همچنان رو به افزایش خواهد بود، در حالی که آژانس بین‌المللی انرژی پیش‌بینی می‌کند تقاضا برای نفت تا سال ۲۰۳۰ میلادی به اوج خود می‌رسد.
الغیص در مقاله‌ای برای «میس» نوشت: صنعت نفت در فناوری‌هایی مانند استفاده از جذب کربن و ذخیره‌سازی، هیدروژن پاک و جذب مستقیم هوا سرمایه‌گذاری می‌کند، بنابراین این شرایط نشان از این دارد که امکان کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در فرآیند تولید نفت مورد نیاز جهان فراهم است.
وی در این مقاله آورده است: جهان در دو دهه اخیر بیش از ۹.۵ تریلیون دلار در زمینه دوره گذار به انرژی کم‌کربن سرمایه‌گذاری کرده است، با این حال انرژی‌های بادی و خورشیدی هنوز هم تنها کمتر از ۴ درصد از انرژی مورد نیاز جهان را تأمین می‌کنند و خودروهای برقی ضریب نفوذ جهانی بین ۲ و ۳ درصد دارند،
به گفته الغیص، واقعیت این است که بسیاری از انرژی‌های جایگزین‌ها نمی‌توانند جایگزین نفت در مقیاس لازم شوند، یا در بسیاری از مناطق مقرون به‌صرفه نیستند.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است